สืบเนื่องมาจากกระทู้มวยไทยกับมวยจีนอะไรเก่งกว่ากันที่ผมได้ทำการตอบไปแล้ว ประกอบกับการที่ได้ฝึกศิลปะป้องกันตัวมาพอประมาณ จึงได้เห็นว่าคนสมัยนี้มักลืมพื้นฐานของศิลปะป้องกันตัวไป ซึ่งผมจะขอสรุปไว้ดังนี้

1. ขาดวินัยในการฝึกฝน เนื่องจากในปัจจุบันต้องยอมรับว่าในวันหนึ่งๆเราต้องมีกิจกรรมทำมากมาย ทำให้การฝึกศิลปะป้องกันตัวเป็นเพียงการออกกำลังกาย ทีนี้พอเป็นเรื่องของการออกกำลังกายคนทั่วไปจะมองว่ามีเวลาเมื่อไรว่างๆค่อยไปฝึก พอปล่อยนานๆก็ขี้เกียจ พาลไม่ฝึกไปแต่ในความเป็นจริงแล้วศิลปะป้องกันตัวคือการเตรียมพร้อมร่างกายและจิตใจให้พร้อมรับมือสถานการณ์เลวร้ายอยู่เสมอ การฝึกไม่จำเป็นต้องเข้าไปฝึกตามยิมต่างทุกๆวัน แต่ควรเข้าไปบ้างเพื่อให้ร่างกาย หรือกล้ามเนื้อได้เกิดการจดจำในท่าทางเพื่อสถานการณ์ฉุกเฉินจะสามารถใช้ได้โดยอัตโนมัติ ทีนี้ถ้าไม่ว่างไปฝึกจริงจะทำอย่างไร ไม่ยากครับแค่ผสานการฝึกเข้าไปในชีวิตประจำวันซะก็พอแล้ว หลายคนอาจยังไม่เห็นภาพผมจะขอยกตัวอย่างเช่น เวลาที่นั้งดูทีวีก็เตะขาไปด้วย หรือจะซิทอัฟ วิทพื้นไปด้วยก็ตามแต่ ก่อนจะเข้านอนคุณจะชกลมซักหน่อยแล้วนอนก็ได้ครับ มันจะช่วยให้คุณหลับสบายขึ้น หรืออีกวิธีที่ง่ายกว่านั้นคือพยายามทำกิจกรรมต่างๆในชีวิตประจำวันให้เร็วขึ้น 10% เช่นเดินให้เร็วขึ้น ทำงานให้เร็วขึ้น มันจะช่วยทำให้กล้ามเนื้อคุณตื่นตัวตลอดเวลาครับ

2. หลงตัวเอง เป็นสิ่งที่อันตรายมากสำหรับผู้ที่ฝึกการป้องกันตัว เราจะพบได้บ่อยมากว่าคนที่ฝึกศิลปะป้องกันตัวพอถึงระดับหนึ่งแล้วจะเริ่มหลงตัวเองว่าเก่ง พวกท่ายากๆที่สมัยก่อนทำไม่ได้พอทำได้จะนึกว่าเจ๋งแล้วไม่ยอมฝึกต่อ พอเวลาผ่านไปไม่นานเดี๋ยวก็ลืมครับ แล้วที่แย่กว่านั้นคือพวกชอบโชว์ครับ ประมาณว่าเล่นมาไม่นานแล้วคิดว่าแน่เทียวเอาวิชาไปข่มชาวบ้าน อย่างเบาๆก็แค่นักเลงคีย์บอร์ด อย่างหนักๆก็เที่ยวไปกร่างใส่ชาวบ้าน ถ้าคุณเจอคนทั่วไปที่ไม่อยากเอาเรื่องคุณมันก็ไม่เท่าไร แต่ถ้าคุณเจอประเภทคนจริงเข้าละก็มีหนาวครับ ดังนั้นผู้ที่เล่นป้องกันตัวความมั่นฝึกฝนต่อนเนื่องครับเพราะท่าสวยอย่างเดียวไม่พอ มันต้องใช้งานจริงได้ด้วย(จริงๆมันก็ในทุกๆเรื่องแหละครับไม่ใช่แค่ศิลปะป้องกันตัว)

3. ไม่ยอม Safe ตัวเอง safeตัวเองในที่นี้ไม่ใช่แค่ป้องกันตัวจากการเล่นป้องกันตัวนะครับ มันรวมไปถึงการดำเนินชีวิตประจำวันด้วย ยกตัวอย่างผู้หญิงที่ฝึกป้องกันตัวนึกว่าตัวเองมีวิชาอยู่ไม่ค่อยกลัวอะไร จึงกลับบ้านดึกๆคนเดียว หรือผ่านซอยเปลี่ยวคนเดียว เป็นต้น หรืออีกกรณีอันนี้เป็นประสบการณ์ตรงครับ เพื่อนผมเป็นมวยไทยเก่งใช้ได้เลยทีนี้ไปเทียวกันครับแล้วเพื่อนไปมีเรื่อง ด้วยความรักเพื่อน+เป็นมวย จะวิ่งเข้าไปช่วยเพื่อนปรากฏว่าไม่ทันได้ช่วยเลยโดนขวดฟาดหน้า แถมยังเป็นฝ่ายที่ต้องถูกช่วย ปัจจุบันหน้าเป็นแผลเป็นแยบไป 20 กว่าเข็ม อย่าลืมนะครับว่าชีวิตเรามันบอบบางตายได้ง่าย เดี๋ยวนี้สิ่งอำนวยความสะดวกมันเยอะครับเลยทำให้คนนึกว่าเราตายยากขึ้น ทั้งที่จริงแล้วก็เท่าเดิม

4. จิตสังหาร(หาคำอธิบายสวยกว่านี้ไม่มีแล้ว) หลายคนอาจจะสงสัยว่ายังไง คืออย่างงี้ครับปัจจุบันศิลปะป้องกันตัวจะถูกมองว่าเป็นกีฬาใช่ไหมครับ ดังนั้นท่าอันตรายหลายๆท่าจึงถูกตัดออกไป เช่น เทคควันโดโบราณท่าอันตรายหายเพียบครับ มวยไทยก็โดนตัดไปหลายท่าซึ่งถ้าหากคุณได้ดูมวยคาดเชือกมาบ้างคุณจะรู้ว่ามวยไทยดุแค่ไหน หรือแม้แต่กังฟูเองยังมีหลายๆท่าทีแรงมากอันนี้ผมได้ยินมาไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่าคือ สมัยก่อนจะมีการฝึกความแข็งแกร่งของนิ้วครับ ฝึกกันชนิดที่ว่านิ้วเจาะไม้กันได้เลยทีเดียว แล้วถ้ามันเจาะไม้ได้คิดว่าเนื้อเราจะผ่านได้ไหมครับ แต่ปัจจุบันโดนเอามาแข่งกันต้องใส่นวมศอกก็ห้ามใช้ ความรุนแรงหายไปเยอะ เพราะว่าปัจจุบันมันเป็นกีฬามากขึ้น จึงทำให้เวลาที่ฝึกจึงเอาแค่พอเจ็บตัว หรือถูกตัวกันจึงออก ซึ่งในความเป็นจริงแล้วเวลามีเรื่องกันเค้าไม่ใช่แค่ถูกตัวแล้วออก ตบเบาะแล้วถอย หรือสู้กันแบบ 1:1 ไม่ใช้อาวุธ เวลาคุณมีเรื่องกันจริงๆคุณต้องแน่ใจว่าอีกฝ่ายหมดสภาพทำอะไรต่อไม่ได้ ท่าบางท่าอันตรายถึงชีวิตก็ต้องใช้ไม่ลังเล ซึ่งนิสัยคนไทยเป็นคนโอบอ้อม อารี คงยากทีจะทำ(ผมเองก็ทำไม่ได้เหมือนกัน) ดังนั้นจึงขอให้ย้อนไปข้อ 3 คือไม่ไปมีเรื่องกลับใครเป็นดีที่สุดครับ

ปล.อยากให้ทุกคนออกกำลังกายครับจะได้สุขภาพดี คิดบวก อารมณ์จะได้เย็นๆกันขึ้น ยืนยันคำเดิมว่าศิลปะป้องกันตัวทุกแขนงดีหมดขอให้มีใจรักและมั่นฝึกฝนครับ